‘Als je stenen op je weg laat liggen, kunnen je kinderen er later over struikelen…’
Het herstellen van je eigen schade is verantwoordelijkheid nemen voor de toekomstige generatie.

Levensvragen en problemen waar je mee te maken hebt zijn vaak niet los te zien van wat je binnen je gezin van herkomst hebt meegemaakt. Wat je thuis hoorde en leerde heeft je gevormd. Het gaat met je mee en je geeft het weer door. Zo deden je ouders en grootouders het; en zo doen hun kinderen en kleinkinderen het ook.

Een hulpvraag kan gaan over iets waar je nu tegenaan loopt. Vaak heeft een blokkade, automatisch gedrag, neerslachtigheid of een terugkerend probleem echter ook te maken met je oorspronkelijke context. Binnen contextuele begeleiding en therapie wordt daarom altijd gekeken naar je betekenisvolle relaties en de generaties waar je deel van uitmaakt. Door zicht te krijgen op wat je als kind meemaakte en hoe je omging met de omstandigheden worden parallellen met nu duidelijk. Er ontstaat begrip voor jezelf en de ander. Dit helpt je om andere keuzes te maken.

Je bent onderdeel van twee familiegeschiedenissen. Wat heb je meegekregen uit voorgaande generaties? Wat is het effect daarvan op je leven nu? Je hebt een schatkist aan (genetische) kwaliteiten. Hoe ga je met je kwaliteiten om?

Belangrijk aandachtspunt binnen de contextuele benadering is de rechtvaardigheid binnen de relaties. Hoe heb je de balans van geven en ontvangen beleefd? Was deze in evenwicht, of voel je je met lege handen staan? Was men blij met wat je deed of wist je nooit of het wel goed genoeg was? Hoe was je positie binnen het gezin en hoe lagen de verhoudingen?

Een gegeven is dat kinderen loyaal zijn aan hun ouders. Deze loyaliteit is een zijnsloyaliteit door de bloedband tussen ouders en kinderen. Kinderen maken bewust en vaak onbewust keuzes die gebaseerd zijn op deze loyaliteit en niet passend geven kan daarvan een gevolg zijn. Dit is uiteindelijk schadelijk voor hun ontwikkeling.

De contextueel begeleider en therapeut heeft een meerzijdig partijdige grondhouding. Dat betekent dat hij ieders kant van de zaak belicht. Er wordt stilgestaan bij en erkenning gegeven aan ieders inzet. Op deze manier wordt aan alle betrokkenen recht gedaan, ook aan de mensen die niet aanwezig zijn. Dit is het startpunt voor het herstel in de verhoudingen en het open gesprek met elkaar.